Ik vertel graag kort even over mijn achtergrond en hoe het is gekomen dat ik intelligentie en begaafdheid ben gaan beschouwen als enerzijds een gave waar ik heel dankbaar voor ben, maar anderzijds als een belemmerende factor.

Als kind was ik 'goed' in school. Op de basisschool heb ik eigenlijk weinig moeite hoeven doen om alles te snappen. Ik had weinig instructie en begeleiding nodig om goede resultaten te halen. Dit stopte halverwege het voortgezet onderwijs. Wat ik altijd deed, of eigenlijk niet deed, werkte niet meer en ik was niet bij machte om hier een aanpassing in te maken. Uiteindelijk zakte ik met het idee dat het niveau simpelweg te hoog voor mij was. Daarna volgde een lange periode waarin ik alsnog mijn diploma heb behaald, twee studies ben begonnen en heb afgebroken en nadien heel veel verschillende dienstbetrekkingen heb gehad. Nu terug kijkend wist ik eigenlijk niet wat ik wilde, wat ik kon of wie ik was.

Inmiddels ben ik tien jaar werkzaam als trainer/opleider binnen het veld van onderwijs en begeleiding voor meer- en hoogbegaafde kinderen. In deze tijd heb ik veel over mijzelf geleerd.

Zo lag het dus niet aan mijn talent dat ik aanvankelijk zakte voor mijn examen (en stopte met mijn studie). Ik ontdekte dat mijn soepele gang door het basisonderwijs ervoor heeft gezorgd dat ik bepaalde praktische vaardigheden onvoldoende heb kunnen ontwikkelen. Denk daarbij aan onder anderen; plannen, concentratievermogen en doorzettingsvermogen. Zo bekeken helemaal niet gek dat het voortgezet onderwijs zo lastig werd voor mij.

Gelukkig is mijn ervaring dat deze vaardigheden ook later in het leven best goed te ontwikkelen zijn. Helaas heb ik gemerkt dat er ook aspecten zijn in mij die lastiger zijn om te ontwikkelen. Zoals; Fouten durven maken, om hulp vragen en blijven proberen, ook al lukt het niet meteen. Dat is intelligentie als belemmerende factor waar ik over sprak. Hieronder volgt een opsomming van zaken waar ik zelf mee heb geworsteld en steeds beter heb leren managen:

• Ben je geneigd om jouw eigen gevoel weg te relativeren?
• Vinden anderen jou capabel en competent, maar twijfel je daar zelf voortdurend aan? (Imposter syndrome)
• Heb je de neiging om je te focussen op wat er niet is gelukt?
• Ben je niet of bijna nooit tevreden over jouw eigen prestaties?
• Heb je moeite met feedback, ook al is het constructief?
• Vind je het lastig om om hulp te vragen?
• Voel je je vaak verantwoordelijk voor alles?
• Vind je het moeilijk om een compliment in ontvangst te nemen?

• Blijft een compliment eigenlijk niet of nauwelijks bij je hangen?
• Stel je vaak taken uit totdat er een deadline moet worden gehaald? Of doe je het helemaal niet als er geen deadline is?
• Ben je strenger voor jezelf dan voor jouw omgeving?
• Ben je misschien voor jouw omgeving net zo streng en vind je dat vervelend?
• Zou je meer willen genieten van jouw hobby's?
• Heb je moeite met 'nee' zeggen? Of breder gezegd moeite met grenzen aangeven?
• Ben je burned-out geweest, of heb je het gevoel dit wel eens te kunnen worden?

Als je een aantal van deze vragen met ja kunt beantwoorden is de kans groot dat jouw intelligentie je soms best wel in de weg zit. Op al deze vragen heb ik nog niet zo lang geleden volmondig ja gezegd. Gelukkig heb ik stappen kunnen zetten om mijzelf hierin te ontwikkelen.

Daarom bestaat IQaanzet.

Om met mijn achtergrond op theoretisch vlak én vanuit mijn eigen ervaring mensen te helpen een stap te zetten naar meer verbinding met henzelf en hun omgeving. Zodat talenten echt helpend worden.

Ik neem graag de tijd om elkaar te leren kennen en te onderzoeken hoe ik je het beste van dienst kan zijn